انقلاب اسلامی مردم ایران به رهبری امام خمینی (ره) منشا تحولات و دگرگونی‌های ژرف، وسیع و متنوع در ایران شد و ادبیاتی متناسب با این تحولات پدید آورد. در میان انواع ادبی، شعر پیشانی ادبیات فارسی محسوب می‌شود و انقلاب توانسته است طی سه دهه پس از پیروزی، آشکارا در شعر فارسی از حیث زبان و سبک و قالب و محتوا تاثیر داشته باشد.

توجه بنیانگذار راحل انقلاب اسلامی و رهبر انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به ادبیات و به ویژه شعر، از اموری است که در کم و کیف تحول در شعر، در ایران امروز موثر بوده است. آیت‌الله خامنه‌ای از نخستین سال رهبری خود، همه ساله یکی از شبهای مقارن با پانزدهم ماه مبارک رمضان را که مصادف با میلاد امام حسن مجتبی (ع) است، به دیدار با شاعران متعهد و متعلق به انقلاب اسلامی اختصاص داده‌اند.

شاعران حاضر در این دیدارها، به شعرخوانی پرداخته و رهبری نیز نکاتی را به کوتاهی یادآوری کرده‌اند. کتاب «شب شاعران بی‌دل» مجموع شعرهایی که در یکی از شب‌های پانزدهم رمضان در حضور رهبر انقلاب خوانده شده و نکاتی است که از سوی ایشان و بعضی از شاعران بیان شده است.

این‌گونه کتاب‌ها و شعرها را می‌توان نمونه‌ای از شعر فارسی در ادبیات ایران در روزگار پس از پیروزی انقلاب اسلامی محسوب کرد که اشعار گرد‌آمده در آن‌ها، سطح و سبک شعر را در این دوره نشان می‌دهد و مضامین اشعار، جهان‌بینی و جهت‌گیری شاعران را بیان می‌کند.

ترتیب برنامه اجرا شده و قرائت اشعار که در این کتاب آمده است، به شرح زیر است:

علیرضا قزوه (مجری)، علی معلم دامغانی، سیدعلی موسوی گرمارودی، یوسفعلی میرشکاک، غلامعلی حداد عادل، زکریا اخلاقی، ولی‌الله کلامی زنجانی، محمود حبیبی کسبی، قادر طهماسبی، محمدباقر کلاهی اهری، محمدحسین انصاری‌نژاد، علی داوودی، پونه نکویی، سپیده فلاح‌فر، فرشته خدابنده، فاطمه نانی‌زاد، سیمین‌دخت وحیدی، عفت شریعتی کوه‌بنانی، حسین جنتی، هادی حسنی، سید محسن خاتمی، افشین علا، هادی سعیدی کیاسری، ناصر فیض، فاضل نظری، علی‌اکبر صادقی رشاد، احد ده‌بزرگی، سینا علی‌محمدی، محمدعلی جوشایی و غلامحسین محمدی گلپایگانی.

در ادامه کتاب هم بیانات رهبری آمده است که بخشی از آن را می‌خوانیم:

«... هر وقت مشهد می‌آمدم، حتما به آن جلسه می‌رفتم؛ تا بعد که از قم برگشتم. این یک انجمن بود؛ ده نفر، پانزده نفر در آن شرکت می‌کردند. یک سماوری هم آن‌جا روشن بود، که چایی‌اش را خود مرحوم نگارنده می‌ریخت. این آقای شفیعی کدکنی، میرزازاده، قهرمان، قدسی، این‌ها همه پرورش یافته همین جلسه‌اند. این‌ها اولش این جور نبودند. مرحوم صاحب‌کار ـ سهی ـ اولی که به آن جلسه آمد، یک طلبه‌ای بود؛ خب، ذوق شعری داشت و غزل می‌گفت؛ اما چند سال قبل که فوت شد، قطعا یکی از اساتید برجسته شعر سبک هندی در کشور ما بود.

او از اول این‌طور نبود؛ در آن جلسه این شد. حتی آقای قهرمان که واقعا شاعر ممتازه و برجسته‌ای است، اوائلی که در آن جلسه شرکت می‌کرد - سال‌های 37 و 38 - این‌طور نبود؛ لیکن ایشان و دیگران بعد در این جلسه پرورش پیدا کردند. یک جلسه دیگر بود که روزهای جمعه در منزل مرحوم فرخ تشکیل می‌شد و ده پانزده نفر، بیست نفر در آن شرکت می‌کردند. یک جلسه هم که بعدها این اواخر آقای قهرمان، در خانه‌اش تشکیل داد. چندی پیش که من مشهد بود، ایشان آمده بود آن‌جا، می‌گفت هنوز هم جلسه در خانه ما تشکیل می‌شود ...»